- rimor
- rīmor, ātus, 1, v. dep. a. [rima].I.Orig. belonging to agricultural lang., to lay open, tear up, turn up the ground:II.
rastris terram rimantur,
Verg. G. 3, 534.— Of animals, to root up, turn up, grub through:volucres rimantur prata Caystri,
Verg. G. 1, 384:stagna et paludes (volucres),
Col. 8, 15, 1:paludem (sues),
id. 7, 9, 7.—Transf., to tear up, turn over insearch of any thing; to pry into, search, examine, explore (not freq. till after the Aug. per.).A.Lit.:B.vultur Viscera rimatur epulis,
rummages for food, Verg. A. 6, 599:haruspex Pectora pullorum rimatur et exta catelli,
Juv. 6, 551:humum pilis et lanceis,
Tac. H. 2, 29:partes rimatur apertas, Qua vulnus letale ferat,
Verg. A. 11, 748: oculis caeli plagas, Varr. ap. Non. 382, 12; Stat. Th. 11, 526; cf.:elatis naribus auras,
Ov. Hal. 77; cf.:rimatus fustem cunctis vastiorem,
App. M. 3, p. 141, 14.— Absol.:quod cuique repertum Rimanti,
Verg. A. 7, 508. —Trop., to examine thoroughly, investigate (syn.: scrutor, investigo, indago): hanc quidem rationem naturae difficile est fortasse traducere ad id genus divinationis; sed tamen id quoque rimatur quantum potest, Posidonius (the figure taken from the haruspices or augurs), * Cic. Div. 1, 57, 130:2.mihi cuncta rimanti,
Quint. 3, 4, 6; cf. id. 5, 13, 23; 12, 8, 14:secreta,
Tac. A. 6, 3:metus ejus,
id. ib. 14, 57:offensas,
id. H. 4, 11 al. —To find out, comprehend:► a.ego autem rimari non queo, unde hoc sit, etc.,
Cic. Fin. 1, 3, 10.Act. collat. form, rīmo, āre, Att. ap. Non. 382, 10; Poët. ap. Fest. s. v. ruspari, p. 265 Müll.; cf. Prisc. p. 799 P.—b.rī-mātus, a, um, pass., Sid. Ep. 7, 2.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.